Nunha vía
Despois de moito tempo
Esquencinme
na tristura
esquencinme
de olvidar
eu
non che sei maldita
aprenderte
a olvidar
vidas
alleaa e lonxanas
de
Pontedeume e de Zas
vidas
das que eu non che sei contar
non
che sei como olvidar
Vidas
espalladas nunha via
vidas
expoliadas nunha vía
via
de ledicia e felicidad
non
che sei como olvidar
máldita
a vía
maldita
a ledicia
maldita
a codicia
non
che sei como olvidar
Saraiba
2 comentarios:
unha linda homenaxe ás víctimas do accidente de tren...
parece que coñecías a dúas persoas de Pontedeume e de Zas? Pero non fai falla coñecer a alguén dos que ían alí para quedar impactados.
Non, non Zeltia, non coñecía a ninguén, pero soupen que iba alguén deses sitios no tren. Bicos
Publicar un comentario